Leer door tijd en ruimte: de geschiedenis van de ontwikkeling van primitieve tijden tot moderne industrialisatie

Leer is een van de oudste materialen in de menselijke geschiedenis. Al in de prehistorie begonnen mensen dierenbont te gebruiken voor decoratie en bescherming. De oorspronkelijke technologie voor de productie van leer was echter heel eenvoudig: de dierenvacht werd gewoon in water geweekt en vervolgens verwerkt. Met de veranderingen van de tijd is de productietechnologie voor menselijk leer geleidelijk geëvolueerd en verbeterd. Vanaf de oorspronkelijke primitieve productiemethode tot de moderne geïndustrialiseerde productie spelen leermaterialen een steeds belangrijkere rol in het menselijk leven.

Vroege leerproductie

De vroegste leerproductie gaat terug tot de oude Egyptische periode rond 4000 voor Christus. In die tijd weekten mensen de vacht van dieren in water en verwerkten deze vervolgens met natuurlijke plantaardige olie en zout water. Deze productiemethode is zeer primitief en kan geen hoogwaardige leermaterialen opleveren. Bovendien is er veel arbeid en tijd nodig in het productieproces. Vanwege de sterke taaiheid en duurzaamheid van lederen materialen werden ze in de oude samenleving echter veel gebruikt om kleding, schoenen, handtassen en andere items te maken.

Met de veranderingen van de tijd heeft de productietechnologie voor menselijk leer zich ook geleidelijk ontwikkeld. Rond 1500 voor Christus begonnen de oude Grieken looitechnologie te gebruiken om dierenbont te verwerken om zachtere en duurzamere leermaterialen te produceren. Het principe van de looitechnologie is om looimaterialen te gebruiken om het collageen in de vacht van dieren te verknopen, waardoor het zacht, waterbestendig, corrosiebestendig en andere eigenschappen krijgt. Deze productiemethode werd veel gebruikt in het oude Midden-Oosten en Europa en werd de belangrijkste methode voor de productie van leer in de oudheid.

Vervaardiging van echt leer

Echt leer verwijst naar natuurlijke leermaterialen gemaakt van dierenbont. De productietechnologie van echt leer is geavanceerder en complexer dan die van de vroege leerproductie. De belangrijkste processen bij de productie van echt leer zijn: het strippen van dierenbont, weken, wassen, looien, verven en verwerken. Onder hen zijn het looien en verven de meest kritische stappen bij de productie van echt leer.

Bij het looiproces omvatten algemeen gebruikte looimaterialen plantaardige looimaterialen, chroomlooimaterialen en synthetische looimaterialen. Onder hen worden chroomlooimaterialen op grote schaal gebruikt vanwege hun voordelen, zoals een snelle verwerkingssnelheid, stabiele kwaliteit en een goed effect. Het afvalwater en de afvalresten die tijdens het chroomlooien ontstaan, vervuilen echter het milieu en moeten daarom op een redelijke manier worden behandeld en beheerd.

Tijdens het verfproces kan echt leer naar behoefte in verschillende kleuren worden geverfd om verschillende decoratieve en beschermende effecten te bereiken. Vóór het verven moet het echte leer een oppervlaktebehandeling krijgen, zodat de kleurstof volledig in het leeroppervlak kan doordringen en zich kan hechten. Momenteel worden de soorten en kwaliteit van kleurstoffen voortdurend verbeterd, wat kan voldoen aan de verschillende behoeften en voorkeuren van mensen voor leermaterialen.

Productie van PU- en PVC-leer

Met de voortdurende ontwikkeling van de chemische technologie hebben mensen geleidelijk een aantal nieuwe synthetische materialen ontdekt die het uiterlijk en het gevoel van echt leer kunnen simuleren en een betere plasticiteit, waterdichtheid en duurzaamheid hebben. Deze synthetische materialen omvatten voornamelijk PU-leer (polyurethaan) en PVC-leer (polyvinylchloride).

PU-leer is een namaakleer gemaakt van polyurethaanmateriaal, dat de kenmerken heeft van zachtheid, waterbestendigheid, slijtvastheid en scheurweerstand. De productiemethode is om het polyurethaanmateriaal op de vezel of het niet-geweven materiaal te coaten en het leermateriaal te vormen na kalanderen, looien, verven en andere processen. Vergeleken met echt leer heeft PU-leer de voordelen van lage kosten en gemakkelijke verwerking, en kan het verschillende kleuren en textuureffecten simuleren. Het wordt veel gebruikt bij de productie van kleding, schoenen, meubels en andere producten.

PVC-leer is een soort namaakleer gemaakt van polyvinylchloride-materiaal, dat de kenmerken heeft van waterdicht, slijtvast en gemakkelijk schoon te maken. De productiemethode is om het polyvinylchloridemateriaal op het substraat te coaten en vervolgens het leermateriaal te vormen door middel van kalanderen, graveren, verven en andere processen. Vergeleken met PU-leer heeft PVC-leer de voordelen van lagere kosten en sterkere taaiheid, en kan het verschillende kleuren en patronen simuleren. Het wordt veel gebruikt bij de productie van autostoelen, bagage, handtassen en andere producten.

Hoewel PU- en PVC-leer veel voordelen hebben, hebben ze toch enkele nadelen. Hun productieproces zal bijvoorbeeld een grote hoeveelheid schadelijke gassen en afvalwater produceren, die het milieu zullen vervuilen. Bovendien is hun levensduur niet zo lang als die van echt leer, en zijn ze gemakkelijk te vervagen en te verouderen. Daarom moeten mensen bij het gebruik van deze producten van synthetisch leer aandacht besteden aan onderhoud en onderhoud.

Vervaardiging van siliconenleer

Naast traditioneel echt leer en kunstleer is er de afgelopen jaren een nieuw type leermateriaal ontstaan, siliconenleer. Siliconenleer is een kunstleer gemaakt van hoogmoleculair siliconenmateriaal en kunstvezelcoating, dat de voordelen heeft van een laag gewicht, vouwweerstand, anti-veroudering, waterdicht, aangroeiwerend en gemakkelijk schoon te maken, en een huidvriendelijk en comfortabel gevoel.

Siliconenleer heeft een breed scala aan toepassingen en kan worden gebruikt voor het maken van auto-interieurs, handtassen, hoesjes voor mobiele telefoons en andere producten. Vergeleken met PU- en PVC-leer heeft siliconenleer een betere hydrolysebestendigheid, UV-bestendigheid, zoutsproeibestendigheid en hoge en lage temperatuurbestendigheid, en is het niet gemakkelijk te verouderen en te vervagen. Bovendien worden er tijdens het productieproces van siliconenleer geen schadelijke gassen en afvalwater geproduceerd en is de vervuiling voor het milieu ook minder.

Conclusie

Als eeuwenoud en modieus materiaal heeft leer een lang ontwikkelingsproces doorgemaakt. Vanaf de eerste verwerking van dierenbont tot modern echt leer, PU, ​​PVC-leer en siliconenleer, zijn de soorten en kwaliteit van leer voortdurend verbeterd en is het toepassingsgebied voortdurend uitgebreid. Of het nu echt leer of synthetisch leer is, het heeft zijn eigen unieke voor- en nadelen, en mensen moeten bij het gebruik ervan kiezen op basis van verschillende behoeften en scenario's.

Hoewel moderne productietechnologie en chemische materialen veel traditionele leerproductiemethoden hebben vervangen, is echt leer nog steeds een kostbaar materiaal, en zijn unieke gevoel en textuur maken het de eerste keuze voor hoogwaardige producten. Tegelijkertijd hebben mensen zich geleidelijk het belang van milieubescherming gerealiseerd en zijn ze begonnen te proberen milieuvriendelijkere en duurzamere materialen te gebruiken ter vervanging van traditioneel synthetisch leer. Siliconenleer is een van de nieuwe materialen. Het heeft niet alleen uitstekende prestaties, maar heeft ook minder vervuiling voor het milieu. Er kan worden gezegd dat het een veelbelovend materiaal is.

Kortom, met de voortdurende vooruitgang van wetenschap en technologie en de aandacht van mensen voor milieubescherming, evolueert en ontwikkelt leer, een eeuwenoud en modieus materiaal, ook voortdurend. Of het nu om echt leer, PU, ​​PVC-leer of siliconenleer gaat, het is de kristallisatie van de wijsheid en het harde werk van mensen. Ik geloof dat leermaterialen in de toekomstige ontwikkeling zullen blijven innoveren en veranderen, waardoor het menselijk leven meer schoonheid en gemak zal krijgen.


Posttijd: 15 juli 2024